به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مرکز گردشگری علمی - فرهنگی دانشجویان ایران (istta)، به نقل از مهر، عشایر میراث داران بخش مهمی از فرهنگ بومی و سنت های اصیل کشورمان به شمار می روند. شیوه زندگی، تولید و فعالیت های اقتصادی آنان از ظرفیت هایی است که می تواند در رونق گردشگری مورد توجه قرار گیرد.

استان لرستان با دارا بودن 11 هزار و 200 خانوار با جمعيتی در حدود 64 هزار نفر بخشی از جمعیت عشایر کشور را در خود جای داده که این تعداد خانوار عشایری لرستان دارای جمعيت دامي در حدود يک ميليون و 100هزار رأس دام سبک بوده و بیش از 25 درصد تولیدات دامی و کشاورزی استان را در اختیار دارند.

در این میان عشایر شهرستان دلفان با زندگی کردن در فضای زیبای کوهستانهای زاگرس و تولید انواع محصولات دامی از ظرفیت های نهفته برای توسعه گردشگردی در استان محسوب می شوند.

ظرفیت عشایر برای توسعه و رونق صنعت گردشگری به لحاظ سبک زندگی بکر آنهاست که می تواند گردشگران زیادی را که از زندگی شهری و آلودگیهای فضای شهرها به تنگ آمده اند به کوهستانهای سرسبز و زیبا بکشاند.

با این تفاسیر به نظر می رسد رونق گردشگری عشایری نیازمند تحقق یک زنجیره است، زنجیره ای که از تامین زیرساختهای لازم برای عشایر و رفع مشکلات آنها شروع شده و به تامین بسترهای مورد نیاز و ارتقای اطلاع رسانی برای رونق گردشگری در این بخش می انجامد.

تجربه زندگی عشایری در مناطق مختلف لرستان و نحوه تولید چنال، دوغ، کشک و نان ساجی با بو و عطر دل انگیز آن می تواند برای گردشگران لحظه های خاطره انگیزی رقم بزند.

گردشگرانی که در مناطق عشایری حضور پیدا می کنند می توانند ضمن استفاده از تولیدات محلی از نان و شیرینی جات بومی گرفته تا کشک، دوغ و کره محلی در فضای سیاه چادرها و در جمع عشایر تجربه ای ناب را به دفتر خاطرات خود اضافه کنند.

مهمان نوازی عشایر دلفان ورد زبان خاص و عام است و آنان هرچه داشته باشند برای پذیرایی از مهمانان خود هزینه می کنند و بر میزبانی از مهمانان خود به دیگران فخر می فروشند.

آنان از خودکفایی برای تهیه مایحتاج زندگی روزمره خود سخن به میان می آورند و می گویند: خوشبختانه ما عشایر در دل این کوه های سر سبز از انواع محصولات دامی گرفته تا نان و غیره را خودمان تولید می کنیم و علاوه بر آن به بازار نیز عرضه می کنیم.

بخشدار کاکاوند در این باره می گوید: بیش از 700 خانوار عشایری در قالب سه هزار و 500 نفر  در این بخش در زمینه زندگی عشایری و دامپروری امرار معاش می کنند.

آزاد سلیمی نبود جاده برای تردد، حمل دام و ایاب و ذهاب عشایر، تامین علوفه و آب شرب را از مهمترین مشکلات عشایر بخش کاکاوند عنوان می کند و می گوید: با توجه به خشکسالی هایی که طی چند سال اخیر در این منطقه به وجود آمده است جا دارد مسئولان با نگاه ویژه به این قشر، نسبت به رفع مشکلات آنها اقدام کنند.

بخشدار مرکزی دلفان نیز مهمترین مشکلات عشایر این بخش را نبود آب آشامیدنی سالم و جاده عنوان می کند و ادامه می دهد: 500 خانوار عشایری با جمعیتی بالغ بر سه هزار نفر در بخش مرکزی مشغول فعالیت های روزمره و دامداری و دامپروری هستند.

ابوالقاسم خسروپور می افزاید: نبود راه ارتباطی برای تردد، عشایر را با مشکلات فراوانی روبرو کرده که امیدواریم مسئولین استان در این خصوص همت خود را به کار ببرند.

رئیس اداره امور عشایر شهرستان دلفان نیز می گوید: حدود هزار و 200 خانوار عشایر کوچ رو و نیمه کوچ رو در این شهرستان وجود دارد.

]

علی خسروی با اشاره به اینکه عشایر این شهرستان دارای 83 هزار راس دام سبک و سه هزار راس دام سنگین هستند می افزاید: این عشایر در سال 800 تن گوشت قرمز و 300 هزار لیتر شیر تولید و به بازار استان و سایر استانها عرضه می کنند.

وی می گوید: علاوه بر این عشایر این شهرستان در سال حدود 50 تن کشک، 50 تن پشم، 15 تن روغن حیوانی ناب و انواع فرآورده های دامی را تولید می کنند.

به هر روی به نظر می رسد ارتقای اطلاع رسانی و ایجاد زیرساخت های مورد نیاز در مناطق عشایری و برگزاری تورهای تخصصی طبیعت گردی و عشایری در رونق و توسعه گردشگری عشایری در استان و همچنین تامین معیشت عشایر استان بسیار موثر خواهد بود.