به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی به نقل از ایکنا ؛ قرآن محور برساخت تمدن نوین اسلامیشواهد تاریخی نشان می‌دهد که تحولات فرهنگی اروپا در سال ۱۴۵۴ میلادی و با فتح قسطنطنیه به دست مسلمانان آغاز شده است، پیش از آن نیز بسیاری از اروپاییان در دوران مهاجرت‌های صلیبی به واسطه تماس فرهنگی با مسلمانان با روحیه علم‌خواهی، تضارب آرا، ظلم‌ستیزی، کار گروهی، همبستگی اجتماعی و ...آشنا شدند. این تحولات باعث شد رفته رفته بارقه‌هایی از روشنایی بر پهنه تاریک قرون وسطی نمایان شد و دوران تحول مذهبی و اقتصادی آغاز شد. اما درست زمانی که اروپا تحول را آغاز کرد، ممالک اسلامی به دام استعمار(مغول، انگلیس و...) و تعصب‌های ضدعلمی(همچون غزنوی، صفوی و قاجار) افتادند و انحطاط آن‌ها از تمدن اسلامی شدت گرفت.
تحولات دوران رنسانس در اروپا و انحطاط جوامع اسلامی، علمای آگاه و اسلام‌شناسان متعهد قرن نوزدهم و بیستم را به این فکر انداخت که چگونه می‌توان عظمت و شکوه گذشته مسلمانان را در دنیای جدید بازیافت؟، چرا که اروپائیان خود برای تحولاتشان از اسلام و مسلمانان بهره برده بودند!، در این راستا، اهمیت رجوع دوباره به معارف قرآن در جهان اسلام مطرح شد و عالمانی همچون: سیدجمال‌الدین اسدآبادی، محمدعبده، کاشف‌الغطاء، آیت‌الله طالقانی، دکتر شریعتی، شهید مطهری، علامه طباطبایی و امام خمینی(ره) هر کدام به شکلی متفاوت با آثار و اعمال خود، «بازگشت به قرآن» را پیگیری کردند و با رویکرد علمی اثبات کردند هیچ منبعی به جز متن «قرآن» به عنوان خواستگاه فرهنگی و تمدنی مسلمانان، نمی‌تواند تحولی درون‌زا بیافریند.
علاوه بر این راهبرد استراتژیک، اعتقاد قلبی و ایمان ما مسلمانان بر این است که «قرآن» به عنوان کتاب هدایت و حیات از جانب خداوند متعال بر جان پیامبر اسلام(ص) نازل شده و یک مسلمان در هر زمان و مکانی برای رشد و تعالی باید با معارف و جهان‌بینی این کتاب هماهنگ شود. چراکه خداوند متعال در این کتاب، جایگاه بشر در هستی را تبیین کرده و راه سعادت و عاقبت او را مشخص کرده است.
در دهه‌های اخیر، جریان‌های اسلامی جدید همچون اخوان‌المسلمین مصر، جنبش امل در لبنان و انقلاب اسلامی در ایران محورهایی همچون استعمارستیزی، استبدادگریزی، عدالت‌طلبی و مشارکت اجتماعی را مبنای کار و در این راه، قرآن کریم را سرلوحه خود قرار دادند. پرواضح است که فعالیت برای اسلام و بر مبنای قرآن، آن هم در دنیایی که سرمایه‌دارانش به دنبال حذف اسلام هستند، کاری دشوار و مجاهدتی طاقت‌فرسا می‌طلبد. این جا نقش رسانه‌های قرآنی بسیار مهم است تا بتوانند وحدت همه مسلمانان، حول قرآن را تقویت کنند و فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی مسلمانان را بر محور این کتاب شکل دهند. یک رسانه قرآنی همچنین می‌تواند با جریان‌سازی خبری، اعمال نیک را ترویج دهد و با بهره‌گیری از به روزترین متخصصان دینی، شبهه‌های موجود در زمینه اسلام را پاسخ گوید.
پانزدهمین سال تأسیس تنها خبرگزاری تخصصی قرآنی در جهان اسلام را در حالی پشت سر گذاشتیم که فعالیت در حوزه‌های میان رشته‌ای قرآن و دیگر علوم در عرصه خبری، مطالبه‌گری با هدف روشنگری، پرداخت رسانه‌ای به موضوعات زیر سایه قرآن و عترت، احصای سوژه‌های روز خبری از زاویه‌ای اصیل و مورد تایید با هدف رفع مشکلات و بیانی بسیط از جامعه قرآنی و ... نماد اندکی از تفاوت جنس کار این رسانه با دیگر رسانه‌هاست. ۲۰ آبان‌ماه سال ۱۳۸۲ بود که تلاش عده‌ای از جوانان قرآنی جهاددانشگاهی با حمایت مدیران قرآنی وقت به ثمر نشست و خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) تأسیس شد. نهال کوچکی که در آن سال با دستور رئیس جمهور وقت غرس شد و با حمایت رهبر فرزانه انقلاب بال و پر گرفت، امروز به درختی پربار تبدیل شده است که اخبار قرآنی و عترتی جهان اسلام را به ۱۹ زبان زنده دنیا مخابره می‌کند و در همه زمینه‌های سیاسی، اجتماعی و اندیشه، به تولید محتوای قرآنی می‌پردازد. درختی که طوفان کج‌سلیقگی‌های رایج فرهنگی در کشور و سیاستگذاری‌های نامتوازن دینی در دوره‌های مختلف، ریشه قرآنی را تکان نداده و به زعم نگارنده، این رسانه را از مشی حق‌طلبانه خود منحرف نکرده است.