شنبه 1 اردیبهشت 1403
منوی سایت
...............................................
...............................................
...............................................
...............................................
...............................................
...............................................
...............................................
...............................................
...............................................
...............................................
صفحه مخصوص واحدها
پیوند ها
...............................................
...............................................
...............................................
تبلیغات
- دوره تفسیر موضوعی قرآن مرکز آموزش سازمان فعالیت های قرآنی
دومین نشست تفسیر اجتماعی قرآن در دانشگاه خوارزمی برگزار شد
تاریخ انتشار: دوشنبه 13 آبان 1398

به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی واحد استان البرز، دکتر علی اسودی در دومین نشست از نشست‌های تفسیر اجتماعی قرآن کریم که توسط اداره فعالیتهای دینی، ادبی و هنری معاونت فرهنگی جهاددانشگاهی استان البرز در دانشگاه خوارزمی برگزار شد، گفت: یکی از موضوعات مهمی که در تفسیر اجتماعی قرآن می‌توان به آن پرداخت، جایگاه زن در قرآن و اسلام است.

اسودی افزود: در قرآن کریم آیات زیادی است که در مقام کرامت زن صحبت می‌کند اما از طرف دیگر از سوی برخی شبهات و به ظاهر تناقضاتی مطرح می‌شود که می‌توان به عنوان اساسی‌ترین بحث در این زمینه در نظر گرفت.

این استاد دانشگاه ادامه داد: سوالی که درباره موضوع زن در قرآن مطرح می‌شود این است که چگونه می‌توان اثبات کرد که در قرآن زن به اندازه مرد حق و حقوق دارد، پیش از ورود به این بحث باید به دیگر تصورات غلطی که وجود دارد اشاره کرد یکی از این تصورات داستان رانده شدن آدم و حوا از بهشت است که تصور می‌شود یک مار حوا را فریب داد و پس از آن رانده شدن از بهشت رخ داد و بنابراین همه گناهان به زن باز می‌گردد، این تصور غلطی است که از مجموعه‌ای به نام اسرائیلیات آمده است.

دکتر اسودی ادامه داد: قرآن در آیه 20 سوره اعراف به موضوع رانده شدن آدم و حوا از بهشت اشاره کرده است، در این آیه آمده است: « فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطَانُ لِيُبْدِيَ لَهُمَا مَا وُورِيَ عَنْهُمَا مِنْ سَوْآتِهِمَا وَقَالَ مَا نَهَاكُمَا رَبُّكُمَا عَنْ هَذِهِ الشَّجَرَةِ إِلَّا أَنْ تَكُونَا مَلَكَيْنِ أَوْ تَكُونَا مِنَ الْخَالِدِينَ»؛ در این آیه به هر دو طرف و استقلال آدم و حوا در تصمیم‌گیری اشاره دارد نه اینکه تصمیم فقط توسط حوا گرفته شود، یا درجایی دیگر عنوان شده که خداوند حوا را از اضافه گل آدم آفرید در صورتی که این درست نیست.

وی افزود: در آیه 23 سوره هم اعراف آمده است: «قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ» از این آیه هم چنین برداشت می‌شود که هم آدم و هم حوا در تصمیم‌گیری مستقل عمل کرده و وسوسه شیطان برای هر دو وجود داشته است، بنابراین آن نگاهی که به اسلام منتسب می‌شود که عنصر زن تعیین کننده نبوده و اختیار نداشته طبق این آیات درست نیست.

دکتر اسودی در ادامه با بیان اینکه یکی دیگر از آیات قرآن که از آن می‌توان شخصیت و اختیار زن را اثبات کرد آیه 10 ، 11 و 12سوره تحریم است گفت: در این آیات آمده است: « ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَامْرَأَتَ لُوطٍ  كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَقِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ (10) وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِندَكَ بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ وَنَجِّنِي مِن فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَنَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (11) وَمَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهِ مِن رُّوحِنَا وَصَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَكُتُبِهِ وَكَانَتْ مِنَ الْقَانِتِينَ (12)» در این آیات قرآن چهار زن(همسر نوح، همسر لوط و همسر فرعون و حضرت مریم) با دو سرنوشت خوب و بد را مثال زده است، در تفاسیر معاصر این طور عنوان شده که منظور از طرح این چهار شخصیت با دو الگوی شخصیتی متفاوت از زنان کفر پیشه و دارای ایمان این است که نشان دهد زن دارای اختیار است و هر زن با تصمیم خودش سرنوشتی متفاوت خواهد داشت و بنابراین با جبرگرایی جغرافیایی، محیطی و یا تاریخی همخوانی ندارد.

وی افزود: در این آیات مشخص است که همسر رامسس دوم با همه امکاناتی که دارد هنجارهای تثبیت شده از طرف شوهر را می‌شکند، بنابراین طبق قرآن زن می‌تواند با عنصر اختیار هم به بدترین جاها برسد و هم به بهترین سرنوشت‌ها  دست یابد، نکته‌ای که باید به آن توجه داشت این است که این آیات برای اعرابی نازل شده که در آن دوران اختیاری جدی به زن نمی‌دادند و زن عنصری جدی در جوامع آن روز تلقی نمی‌شد.

اسودی در ادامه با بیان اینکه از طرح موضوع حقوق پدر و مادر در قرآن هم می‌توان توجه ویژه به زن در اسلام را دید، خاطرنشان کرد: در آیه « وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ إِحْساناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ کُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً حَتَّي إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعينَ سَنَةً قالَ رَبِّ أَوْزِعْني‏ أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتي‏ أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلي‏ والِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَ أَصْلِحْ لي‏ في‏ ذُرِّيَّتي‏ إِنِّي تُبْتُ إِلَيْکَ وَ إِنِّي مِنَ الْمُسْلِمينَ» ابتدا نسبت به پدر و مادر سفارش شده اما سپس در خصوص جایگاه مادر(زن) صحبت شده است که این توجه ویژه قرآن را نشان می‌دهد.

وی یکی دیگر از موضوعاتی که از توجه اسلام به حقوق زن حکایت دارد موضوع مهریه است، افزود: مهریه جزو سنت‌های پیش از اسلام بود، در آن دوران اجباری در پرداخت آن نبود اما اسلام و قرآن ضمن حفظ این سنت اجبار به پرداخت آن کرده است.

استاد اسودی افزود: در قرآن زمانی که صحبت از حقوق زنان می‌شود از ادوات تأکید استفاده شده است، مثلاً یکی از موضوعاتی که در آن زمان وجود داشت بحث سپردن نوزاد پسر به دایه بود که براساس یک تفکر غلط مبنی بر اینکه نوزاد با بزرگ شدن در صحرا و خوردن شیر یک زن بادیه نشین قوی بار می‌آید به وجود آمده بود، این موضوع باعث آسیب‌های روحی به زنان آن دوران شده بود چون در زمانی که باید نوزاد خود را داشته باشند از آن محروم می‌شدند، قرآن در آیه « وَالْوَالِدَاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلَادَهُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ...» بر حق شیر دادن زنان به نوزادان خود تأکید کرده است و بر خلاف موضوع دایه‌سپاری اعلام می‌کند که این حق زن است که نوزادش را بزرگ کند و به آن شیر بدهد.

این استاد دانشگاه خوارزمی در ادامه گفت: یکی از اقدامات زشتی که اعراب جاهلی آن را مرتکب می‌شدند پول در آوردن از اجبار کنیزان به زنا بود، قرآن برای حمایت از این زنان آیه‌ای دارد که علاوه بر نهی از این کار، یک تلنگر هم با خود دارد ، در این آیه آمده است: «...وَلَا تُكْرِهُوا فَتَيَاتِكُمْ عَلَى الْبِغَاءِ إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّنًا لِتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا  وَمَنْ يُكْرِهْهُنَّ فَإِنَّ اللَّهَ مِنْ بَعْدِ إِكْرَاهِهِنَّ غَفُورٌ رَحِيمٌ» در این آیه قرآن ضمن نهی از این کار، کلمه فتیات  را به کار برده که تا حدی مفهوم دختر هم دارد و این چنین افراد را به چالش کشیده که این کنیزان هم مانند دختران شما هستند؛ این تعبیر کاملاً به جا و در راستای حقوق یک طبقه از زنان(کنیز) استفاده شده است.

اسودی خاطرنشان کرد: در خصوص سهم زنان از ارث و اینکه گفته می‌شود چرا زن و مرد نباید برابر ارث ببرند باید به دو نکته توجه کرد یکی اینکه در زمان پیش از اسلام زن هیچ سهمی از ارث نداشت اما قرآن ابتدا این حق را به رسمیت شناخت، به طوری که در آیه «... لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ ۚ فَإِنْ كُنَّ نِسَاءً فَوْقَ اثْنَتَيْنِ...» قرآن به جای اینکه بگوید سهم زن از ارث نصف مردان است گفته سهم مرد به اندازه سهم دو زن است، در شرایطی که زنان هیچ سهمی از ارث نداشته‌اند طرح موضوع سهم زن از ارث به نوعی ایجاد حق برای زنان است.

موضوع حق زنان در قرآن در جلسات بعد تفسیر اجتماعی قرآن کریم ادامه دارد.

انتهای پیام

ارسال نظر:
نام:

پست الکترونیکی:

آدرس وبسایت یا وبلاگ:

نظرشما:

لطفا عبارت را در کادر مربوطه وارد نمایید

قوانین سایت:
  • نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی شود
  • لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
  • اگرچه تلاش می شود نظرات ظرف 2ساعت تعیین تکلیف شوند اما نظراتی که پس از ساعت 17 نوشته شود حداکثر تا 10 صبح روز بعد منتشر می شوند
  • پس از تکمیل فرم بر روی دکمه ثبت کلیک نمایید.
نظرات شما: